Technika Lichtensteina (z wszczepieniem siatki) jest złotym standardem w przypadku otwartej naprawy przepukliny pachwinowej u dorosłych z użyciem siatki. Technika Desarda pojawiła się w 2001 r. jako nowatorska, obiecująca technika bez użycia siatki, która wykazała niską częstość nawrotów i powikłań pooperacyjnych.
Metoda naukowa
Przeszukano bazy publikacji medycznych MEDLINE, Cochrane Central Register of Clinical Trials i Embase w poszukiwaniu randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) opublikowanych do kwietnia 2024 r. Współczynniki szans (OR) z 95% przedziałami ufności (CI) zostały połączone przy użyciu modelu efektów losowych. Heterogeniczność oceniano przy użyciu testu Q Cochrana i statystyki I2, przy czym wartości p <0,10 i I2>25% uznawano za istotne. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu oprogramowania R, wersja 4.1.2.
Wyniki
Włączono osiemnaście badań RCT obejmujących 1756 pacjentów, z których 861 (49%) przesłano do Desarda, a 895 (51%) do Lichtenstein. Stosowanie metody Desarda wiązało się z rzadszym występowania seroma (OR 0,55; 95% CI 0,35–0,89; i p = 0,014), krótszym czasem operacji (MD -8,6 min; 95% CI -14,5 do -2,8; i p < 0,01), mniejszym bólem pooperacyjnym pierwszego dnia (MD -1,3 wynik w skali VAS; 95% CI -2,3 do -0,3; p < 0,01) lub bólem przewlekłym (OR 0,32; 95% CI 0,12–0,88; i p = 0,028) i szybszym powrotem do aktywności zawodowej (MD -2,1 dnia; 95% CI -3,7 do -0,6; i p < 0,01). Współczynnik nawrotu wyniósł 1,4% dla Desardy w porównaniu z 2,1% dla Lichtensteina, bez statystycznej różnicy między technikami.
Wnioski
W tej metaanalizie metoda Desarda znacząco skraca czas operacji, występowanie zbiorników płynu w tkankach po operacji (seroma), powoduje mniejszy ból pooperacyjny w dniu 1, ból przewlekły i skraca powrót do aktywności zawodowej.
Co to metaanaliza?
Metaanaliza to statystyczna metoda służąca do łączenia i analizy wyników z wielu badań naukowych, które dotyczą tego samego zagadnienia badawczego. Głównym celem metaanalizy jest uzyskanie bardziej precyzyjnych i wiarygodnych wniosków, niż byłoby to możliwe na podstawie pojedynczych badań.
W praktyce metaanaliza polega na zestawieniu wyników różnych badań, a następnie ich uśrednieniu w sposób, który bierze pod uwagę wielkość próby oraz istotność statystyczną wyników każdego z badań. Dzięki temu pozwala na określenie ogólnego efektu badanej interwencji, czynnika lub zjawiska. Jest szczególnie użyteczna w medycynie i naukach społecznych, gdzie poszczególne badania mogą dawać różne rezultaty ze względu na różnice w próbach badawczych, metodologii czy warunkach prowadzenia eksperymentów.
Metaanaliza pomaga zidentyfikować ogólne trendy, zwiększa moc statystyczną (dzięki większej łącznej liczbie uczestników) i może dostarczyć bardziej przekonujących dowodów naukowych na skuteczność lub nieskuteczność danej interwencji lub zjawiska.
Co to RCT (randomizowane badanie kliniczne)?
RCT, czyli randomizowane badanie kliniczne, to rodzaj badania naukowego, który pomaga sprawdzić, czy nowa metoda leczenia lub lek działa dobrze. Uczestnicy badania są losowo przydzielani do dwóch grup – jednej, która dostaje nowe leczenie, i drugiej, która dostaje standardowe leczenie lub placebo (czyli nieaktywną substancję).
Dzięki losowemu podziałowi grupy są do siebie bardzo podobne, co pozwala rzetelnie porównać efekty leczenia. Taki sposób przeprowadzania badań pomaga upewnić się, że wyniki są wiarygodne i nie są przypadkowe. RCT to złoty standard w badaniach medycznych, który zapewnia najwyższy poziom pewności, że dany lek lub terapia faktycznie działają.
W opisywanym badaniu: jedna grupa chorych była operowana z siatką a druga – bez siatki. Przydział do jednej czy drugiej grupy był losowy (jak rzut monetą: orzeł – siatka, reszka – bez siatki)