Przepuklina pachwinowa - co robić?

Opisane czynności dotyczą leczenia każdej przepukliny pachwinowej. W części jest o tym, jak ja organizuję leczenie. W innych szpitalach, lecznicach, klinikach postępowanie może być w szczegółach nieco odmienne. Po poznaniu tych informacji osoby, które planują operacje w jakikolwiek miejscu – będą wiedziały: co ich czeka, o co zapytać, czego się spodziewać. Bezcenne!

Obecność przepukliny pachwinowej to wskazanie do operacji. Nie operujemy jedynie wtedy, gdy stan zdrowia pacjenta jest zły; gdy pacjent ma chorobę nowotworową, osłabione serce lub świeżo przebyty wylew krwi do mózgu. Nie operujemy, gdy stan chorego powoduje duże ryzyko operacyjne. Jeżeli takiego ryzyka nie ma lub jest niewielkie – należy wykonać operację przepukliny pachwinowej.

Gdy jest przepuklina pachwinowa to trzeba operować. Czasami spotyka się rady (nawet lekarzy), żeby poczekać z operacją i odłożyć ją na późniejszy czas. To są złe rady, szkodliwe.

Kolejne, często spotykane pytanie to kiedy powinna być operacja? Jak szybko poddać się operacji przepukliny pachwinowej? Podejrzewam, że część chorych ma nadzieje, że powiem: “nic pilnego!”

Moja rada: operację przepukliny pachwinowej należy wykonać w ciągu najbliższych kilku miesięcy, nie odkładając leczenia na kolejne lata.

 Nie ma zwykle konieczności operacji w najbliższych dniach czy tygodniach. Należy wybrać możliwie najlepszy moment; gdy jest dobry stan zdrowia (brak chorób, brak przeziębienia, brak kataru, brak kaszlu) i wtedy poddać się operacji. Zwykle wymagane są ustalenia w pracy, z rodziną oraz uwzględnienie świąt bądź uroczystości rodzinnych.

Dlaczego nie czekać na pilny zabieg operacyjny? Operowanie w trybie pilnym, po kilkugodzinnym przygotowaniu chorego wiąże się z dziesięciokrotnie większą liczbą powikłań pooperacyjnych. Niestety tak jest, że corocznie umierają osoby z powodu uwięźniętej, zbyt późno leczonej przepukliny pachwinowej. Operowanej za późno przy rozstroju całego organizmu.

Leczenie przepukliny w pachwinie należy podjąć możliwie najszybciej, w ciągu kilku miesięcy.

Wybór miejsca leczenia ma znaczenie, gdyż od tego uzależnione jest postępowanie przedoperacyjne. Organizacja leczenia jest różna nawet w publicznych szpitalach. W szpitalu, gdzie leczenie jest na koszt NFZ należy się spodziewać, że po pierwsze pacjent jest zapisany na kolejkę, czyli czeka na swój termin (zwykle bez badania, na podstawie skierowania). W przypadku leczenia prywatnego okres oczekiwania jest zwykle o wiele krótszy.

Dobra rada: najpierw ustal miejsce leczenia, dowiedz się jakie tam panują zwyczaje a potem zgodnie z nimi postępuj.

Od kogo najpierw uzyskać informacje? Oczywiście warto sprawdzić stronę internetową danego szpitala i oddziału. Może jest opisany przebieg przyjęcia do szpitala. Zwykle jednak nie ma nic takiego. Mamy szczęście, gdy są aktualne numery telefonów.

Moja rada? Osoba, która jest najczęściej dostępna pod telefonem i wie bardzo dużo o organizacji pracy oddziału to sekretarka. Gdy się dodzwonisz – poda informacje: gdzie, do kogo, z jakim skierowaniem i gdzie się zarejestrować. Lekarze są zwykle nieuchwytni.

Osoby, które zgłaszają się do mnie na leczenie od razu dokładnie badam, już przy pierwszym spotkaniu. Okres oczekiwania na zabieg jest krótki i zwykle zależy od decyzji chorego. 

Kwalifikacja do zabiegu operacyjnego przepukliny pachwinowej przebiega w trakcie wizyty u chirurga. Podstawowe pytania to: 1. czy pacjent ma rzeczywiście przepuklinę pachwinową, 2. czy po drugiej stronie, w drugiej pachwinie nie ma też przepukliny oraz 3. jaki jest ogólny stan zdrowia chorego; od tego zależy, czy bezpiecznie można wykonać operację.

Pierwsza kwestia jest zwykle rozstrzygana przez obustronne badanie palcem kanałów pachwinowych. Nie da się tego wykonać jedynie oglądając pachwiny chorego (a wielu lekarzy tak robi), trzeba pacjenta zbadać na leżąco i/lub stojąco.

Pacjent po kwalifikacji powinien dostać na piśmie podsumowanie wyników swojego badania z postawionym rozpoznaniem i oceną stanu zdrowia. Powinno być opisana ustalona metoda postępowania operacyjnego. Ważna część to opis ryzyka operacyjnego (zagrożenia powikłaniami) oraz dokument świadomej zgody na zabieg operacyjny. 

Przed zabiegiem należy wykonać badania dla określenia stanu zdrowia. Zwykle badamy krew, płuca, serce.

Typowe badania to: morfologia, aPTT, INR, płytki krwi, grupa krwi, HBS, HCV, jonogram (potas, sód), cukier, mocznik (BUN), TSH, EKG serca, RTG płuc.

Czy można użyć badań, które są sprzed kilku miesięcy? Każdy wynik laboratoryjny jest ważny przez określony czas. Badania krwi jest ważne przez 1 miesiąc, RTG płuc – 6 miesięcy, EKG – 3 miesiące (pod warunkiem, że wyniki były prawidłowe; gdy były odchylenia – wyniki zawsze trzeba powtórzyć). Osoby chorujące na cukrzycę muszę mieć określone stężenie cukru, przy chorobach tarczycy –TSH, FT3, FT4. Operacja musi być przede wszystkim bezpieczna – badania służą wykryciu potencjalnych niebezpieczeństw.

Do operacji badania krwi, serca i płuc. Gdy są inne choroby - też można operować, ale konieczne są badania dodatkowe oraz specjalistyczne konsultacje.

Operacje przepukliny pachwinowej bywają wykonywane w znieczuleniu miejscowym. Wtedy na sali operacyjnej nie ma anestezjologa, a nawet pielęgniarki anestezjologicznej. Lek znieczulający miejscowo podaje sam chirurg i on jest zobowiązany do bacznej kontroli stanu pacjenta. Lepsza jest sytuacja, gdy stan pacjenta kontroluje pielęgniarka anestezjologiczna; ocenia podczas operacji krążenie, oddychanie, reakcje bólowe. Najczęściej znieczulenie do operacji jest dokonywane przez anestezjologa, któremu pomaga pielęgniarka anestezjologiczna. Taka sytuacja jest dla operowanego najbezpieczniejsza.

Zawsze przedoperacyjna konsultacja anestezjologiczna. To dla Twojego bezpieczeństwa. Najpóźniej dobę przed zabiegiem.

Jeżeli pacjent na stałe przyjmuje leki, należy przed operacja ustalić, czy to leczenie ma być kontynuowane, zaprzestane czy też lek zamienione na inny. Szczególnie ważne są leki zmniejszających krzepnięcie krwi (np.: aspiryna, polopiryna, acard, polocard, syncumar, warfaryna, sintrom lub podobne). Aspiryna/polopiryna i podobne leki (zawierające kwas acetylosalicylowy) nie wolno przyjmować na 7 dni przed operacją (lekarz musi ocenić, czy zastępczo podawany będzie inny lek – to musi zostać dokładnie ustalone).

Przyjmowanie leków przed zabiegiem – szczególnie wpływających na krzepnięcie krwi – musi być uzgodnione z chirurgiem i anestezjologiem

Szczepienia p-WZW typ B nie są obowiązkowe; wskazania do różnych szczepień są opisane tutaj; nie ma finansowania NFZ (szczepionkę trzeba kupić samemu);
• są trzy dawki, podaje się w schemacie 0 — 1 miesiąc — 6 miesięcy;
• gdy się chce odbyć operacje po szczepieniach – można operować 2 tygodnie po drugiej dawce;

Należy przyjąć wszystkie dostępne dawki szczepionki na Covid-19. Przed przyjęciem do szpitala należy wykonać test na Covid. Metody i obowiązki związane z testowaniem ulegają stopniowym zmianom. Najlepiej sprawdzić to na poświęconych temu stronach. Minimum postępowania to wykonanie testu na Covid kupionego w aptece do samodzielnego wykonania. Dodatni wynik testu na Covid wyklucza wykonanie operacji planowej. Podobnie, gdy w dnu zabiegu wystąpi gorączka, kaszel, katar, uczucie rozbicia typowe dla infekcji grypowej.

Zakrzepy w żyłach podczas operacji to niewielkie ryzyko dla młodych, zdrowych. Inaczej jest dla osób starszych z chorobami i żylakami kończyn dolnych. Jest to poważne zagrożenie ciężkimi powikłaniami. W zależności od rodzaju operacji i zagrożeń występujących u pacjenta, w zapobieganiu zakrzepom żylnym stosuje się wiele metod; zwykle u pacjenta są one łączone.

1. Leki przeciwzakrzepowe: zmniejszające krzepnięcie krwi, takie jak heparyna podawana podskórnie (np.: Neoparine, Clexane, Fraxiparine). Leki te działają rozrzedzająco na krew; dłużej zachowuje stan płynny, zmniejszona tendencja do wykrzepiania.

Pacjent powinien mieć: dowód osobisty, dokumentacja z pobytów szpitalnych, wypisy, aktualne wyniki, ostatnie konsultacje lekarskie; przedmioty do higieny osobistej, piżama, obuwie domowe. Pobyt na oddziale może uprzyjemnić książka, czasopismo, czytnik. Niestety, nawet w najbardziej szacownych instytucjach zdarzają się kradzieże, a więc do szpitala bez biżuterii, większym sum pieniędzy, przedmiotów luksusowych.

Potrzebne zwykle jest skierowanie, dowód osobisty, legitymacja rencisty, zebrane wyniki badań, opinie konsultantów. Gdy leczenie jest w ramach NFZ – w systemie komputerowym sprawdzane jest, czy pracodawca opłacał składki na ZUS. Gdy brak odpowiedniego wpisu – pacjent musi podpisać odpowiednie oświadczenie, że składki zostały odprowadzone. Przy braku składek ZUS (KRUS) – pacjent może być zmuszony płacić za leczenie.
Skierowanie do szpitala powinno zawierać: dane osobowe chorego, w tym nr PESEL oraz pieczątkę podmiotu leczniczego, pieczątkę lekarza, który wystawił skierowanie i rozpoznanie choroby w języku polskim.
W szpitalu Eskulap przy przyjęciu zbierane są dane epidemiologiczne oraz są ponowne konsultacje anestezjologa oraz chirurga (czyli jeszcze jedna rozmowa ze mną). Po przejściu na oddział, przed zabiegiem, pacjent kąpie się używając płynu antyseptycznego.

Tak zwykle przebiega operacja przepukliny pachwinowej: Pacjent jest znieczulany ogólnie, do kręgosłupa lub miejscowo. Chirurg wykonuje nacięcie skóry w okolicy pachwiny. Worek przepuklinowy jest odsłaniany, wydzielany z otoczenia (wypreparowany) i zwykle przesuwany (odprowadzany) do jamy brzusznej. Niekiedy, gdy worek jest duży – jest on podwiązywany u podstawy i nadmiar worka jest wycinany. To co pozostało z worka przepuklinowego jest wsuwane do jamy brzusznej. Ten etap jest jednakowy, niezależnie od metody operacyjnej.

Przebieg pooperacyjny po zaopatrzeniu przepukliny zależy od sposobu znieczulenia.

1. Znieczulenie ogólne – pacjent zostaje wybudzony na sali operacyjnej, co oznacza, że odzyskuje przytomność i samodzielnie oddycha.
2. Przy znieczuleniu do kręgosłupa znieczulenie to utrzymuje się jeszcze przez kilka godzin a następnie stopniowo czucie zaczyna powracać od stóp. Pacjent w tym czasie musi leżeć na płasko w łóżku z obawy przed bólami głowy– tak zwanym zespołem po punkcyjnym. We wczesnym okresie pooperacyjnym mogą być trudności z oddawaniem moczu.
3. Przy znieczuleniu miejscowym nie ma przeszkód, żeby pacjent samodzielnie wstał ze stołu operacyjnego. Nie jest to przeważnie wykonywane przed z powodu obawy o uszkodzenie tkanek.
4. Gdy przebieg operacji jest prawidłowe nie ma żadnych ograniczeń, co do sposobu odżywiania się. Można dowolnie pić i jeść pokarmy. Podobnie nie ma ograniczeń co do poruszania się. Warunkiem jest pełna kontrola w zakresie ruchu.

W szpitalu Eskulap po zaopatrzeniu przepukliny pacjent zwykle zostaje na noc do przedpołudnia kolejnego dnia. Po tym czasie o własnych siłach opuszcza szpital. Operowany jest w stanie podróżować pociągiem lub samochodem; nie zaleca się prowadzenia auta przez najbliższy tydzień.

Pacjent przy wypisie otrzymuje dokumentacje, recepty, zwolnienie z pracy.

Dorosła osoba powinna towarzyszyć operowanemu przez pierwsze 24 godziny po operacji. Jeśli będziesz nadal odczuwać ból po powrocie do domu, kontynuuj przyjmowanie leków przeciwbólowych zgodnie z zaleceniami szpitala. Delikatne uciskanie rany dłonią lub małym poduszeczką może ułatwić kaszel, kichanie i przejście z pozycji siedzącej do stojącej. Upewnij się, że przestrzegasz instrukcji pielęgniarki dotyczących opieki nad raną, higieny i kąpieli.

Napięcie mięśni brzucha spowodowane zaparciami może powodować ból w okolicy rany. Możesz zmniejszyć ryzyko zaparć poprzez picie dużych ilości płynów i jedzenie dużych ilości warzyw, owoców i produktów bogatych w błonnik, takich jak brązowy ryż, chleb pełnoziarnisty i makaron. Również przyjmowanie łagodnych środków przeczyszczających dostępnych w aptece może pomóc.

Tutaj załączono dokument opisujący przebieg rekonwalescencji pooperacyjnej po operacji przepukliny (kolejne dni i tygodnie – jaka aktywność fizyczna jest możliwa, higiena). Generalna zasada jest taka: jak nie boli – to można to wykonywać.

Ja proponuję operowanym uciskać okolicę operowaną i ocenić, czy występują wówczas jakieś objawy. Gdy odczucia są takie same jak po drugiej stronie (drugiej pachwinie) – np. ból, przeczulica, drętwienie – to znaczy, że gojenie jest prawidłowe i można zacząć obciążać pachwinę i nogę po stronie operowanej. Proces gojenia zakończy się jednak dopiero po kilku miesiącach.

Przy niepowikłanym przebiegu pooperacyjnym, gdy pacjent nie ma dolegliwości nie ma potrzeby wykonywania badań kontrolnych. Te wykonuje się, gdy jest podejrzenie nieprawidłowego gojenia. 

We wczesnym okresie pooperacyjnym nie ma możliwości badania kanału pachwinowego. Jest to zbyt bolesne. Pomocne w tym czasie jest USG. 

Po kilku miesiącach chirurg może już badać kanał pachwinowy. Przy wprowadzeniu palca do kanału pachwinowego można ocenić miejscową bolesność, ułożenie siatki (szczególnie gdy jest nieprawidłowe), itd. USG lub TK może być przydatne.

SMS o treści BEZSIATKI na tel. 603751335

Podam: terminy, nr telefonów do rejestracji i adresy miejsc konsultacji, podsumowanie informacji o operacji przepukliny bez siatki

Sprawdź, gdzie operuję. Miejsce jest wyjątkowe!

Konsultacje on-line

Masz przepuklinę pachwinową (rozpoznanie potwierdzone przez lekarza i/lub USG) i jesteś jest zdrowy/a -  termin operacji ustalę podczas konsultacji on-line. Omówię metodę i organizację leczenia. Termin rozmowy: SMS lub tel. +48 603751335. Więcej

Aplikacje: WhatsApp, Messenger, Skype, inne